φιλεχθής

φιλεχθρέω-ῶ

φίλεχθρος
φιλεχθρέω-ῶ [ῐ] aimer l’inimitié, avoir l’âme haineuse, Spt. Prov. 3, 30 ; Procl. Ptol. p. 171.
Étym. φίλεχθρος.