φιλεχθρέω-ῶ

φίλεχθρος

φιλέχθρως
φίλ·εχθρος, ος, ον [ῐ] qui aime l’inimitié, haineux, Gal. 19, 486 ; P. Sil. Th. Pyth. 159.
Étym. φ. ἔχθρα.