φιλελεύθερος

φιλέλλην

φιλέμπορος
φιλ·έλλην, ηνος, (ὁ, ἡ) [ῐ] ami des Grecs, de leur langue, de leur littérature, Hdt. 2, 178 ; Xén. Ages. 2, 31 ; 7, 4 ; Plat. Rsp. 470e ; Isocr. 60d, 107a, 199a ; Plut. Ant. 23.
Étym. φ. Ἕλλην.