φιλοκαλέω-ῶ

φιλοκαλία

φιλοκαλλωπιστής
φιλοκαλία, ας (ἡ) [ῐκᾰ] amour du beau, des belles choses ou des belles actions, DS. 1, 51 ; Philstr. 570.
Étym. φιλόκαλος.