φιλομάθεια

φιλομαθέω-ῶ

φιλομαθής
φιλομαθέω-ῶ [ῐᾰ] aimer à s’instruire, avoir le goût de la science, Plat. Leg. 810a ; Pol. 1, 13, 9, etc. ; Plut. Syll. 13 ; περί τινος, Pol. 3, 59, 4, aimer à s’instruire sur qqe ch.
Étym. φιλομαθής.