Φιλόνεικος

φιλονείκως

φιλόνεος
φιλονείκως [ῐ] adv. :
1 d’humeur querelleuse, Plat. Phæd. 91a ; Plut. M. 832c ||
2 avec émulation, à l’envi, Xén. Cyr. 3, 3, 57 ; 8, 2, 14 ; 8, 4, 4 ; Cyn. 6, 16 ||
Cp. φιλονεικότερον, Plut. Alc. 50.
Étym. φιλόνεικος.