φιλόπλουτος

φιλοποιέω-ῶ

φιλοποιητής
φιλοποιέω-ῶ [ῐ] rendre ami, au moy. se concilier l’amitié de, acc. Pol. 3, 42, 4 ; 32, 5, 7 ; DS. 19, 96.
Étym. φιλοποιός.