φιλόπλουτος

φιλό·πλουτος, ος, ον [ῐ] qui aime les richesses, Eur. I.T. 412 ; Plut. M. 140f ; Luc. Dom. 5 ; τὸ φιλόπλουτον, c. φιλοπλουτία, Plut. M. 793e.