φιλοψυχητέον

φιλοψυχία

φιλόψυχος
φιλοψυχία, ας (ἡ) [ῐῡ] amour de la vie, attachement excessif à la vie, Hdt. 6, 22 ; Plat. Ap. 37c, Leg. 944f ; Plut. Æmil. 26 ||
E Ion. φιλοψυχίη, Hdt. l.c.
Étym. φιλόψυχος.