φιλοψυχία

φιλόψυχος

φιλόψυχρος
φιλό·ψυχος, ος, ον [ῐῡ] qui aime la vie, qui tient à la vie, Spt. Sap. 11, 26 ; Sir. 2, 23, etc. ; d’où lâche, poltron, Eur. Hec. 348, Ph. 597 ; M. Ant. 10, 8.
Étym. φ. ψυχή.