φίλορνις

φιλορρήτωρ

φιλόρρυθμος
φιλο·ρρήτωρ, ορος (ὁ, ἡ) [ῐ] qui aime les orateurs ou l’éloquence, Cic. Att. 1, 13.
Étym. φ. ῥήτωρ de *ϝρήτωρ.