φιλόσαρκος

φιλόσιτος

φιλόσκαρθμος
φιλό·σιτος, ος, ον [ῐῑ]
1 qui aime le blé, Xén. Œc. 20, 27 ||
2 qui mange volontiers, Plat. Rsp. 475c.
Étym. φ. σῖτος.