φιλοθηρέω-ῶ

φιλοθηρία

φιλόθηρος
φιλοθηρία, ας (ἡ) [φῐ] amour de la chasse, passion de la chasse, Xén. Cyr. 2, 4, 26 ; Plut. M. 633a.
Étym. φιλόθηρος.