φιλότμητος

φιλοτοιοῦτος

φιλοτραγήμων
φιλο·τοιοῦτος, ος, ον [ῐ] qui aime telle ou telle chose, Arstt. Nic. 1, 8, 10 ; 3, 11, 4 ; 4, 4, 4.