φραγμίτης

φραγμός

φράγνυμι
φραγμός, οῦ ()
1 action de boucher, Soph. O.R. 1387 ||
2 clôture, palissade, Hdt. 7, 36, 142 ; Xén. Cyn. 11, 4 ; Thcr. Idyl. 5, 108 ; Plut. Per. 9, Cim. 10, etc. ; p. anal. en parl. du diaphragme, Arstt. P.A. 3, 10, 3, etc. ||
3 lieu enclos, Anth. 9, 343, etc.
Étym. φράσσω.