φραγμός

φράγνυμι

φραδάζω
φράγνυμι [] c. φράσσω, Anth. 7, 391 ; Plut. Cæs. 24, Sert. 21, etc. ||
Moy. m. sign. Ar. fr. 336 ; Plut. Phoc. 11 ||
E Act. seul. prés. ind. Anth. 7, 391 ; part. Jos. A.J. 18, 9, 1. Moy. seul. prés. Ar. fr. 336 ; Plut. Cæs. 24, et impf. ἐφραγνύμην, Plut. Phoc. 11.