φρεῖαρ

φρεναπατάω-ῶ

φρεναπάτης
φρεναπατάω-ῶ [ᾰπᾰ] litt. abuser l’esprit, d’où tromper, séduire, NT. Gal. 6, 3, etc.
Étym. φρεναπάτης.