φρεναπατάω-ῶ

φρεναπάτης

φρενετίζω
φρεν·απάτης, ου (ὁ) [ᾰᾰ] qui abuse l’esprit, séducteur, NT. Tit. 1, 10.
Étym. φρήν, ἀπατάω.