φρενοϐλάϐεια

φρενοϐλαϐής

φρενοϐλαϐίη
φρενο·ϐλαϐής, ής, ές [ᾰ] qui a la raison atteinte, fou, Hdt. 2, 120 ; Hpc. Ep. 20, 1, p. 23 ; Eup. (Plut. Nic. 4) ; Luc. Syr. 43.
Étym. φρήν, βλάπτω.