φροιμιαστέον

φροίμιον

φρονέω-ῶ
φροίμιον, ου (τὸ) prélude, Eschl. Sept. 7 ; d’où commencement, exorde, Eschl. Ag. 829 ; Eur. Ion 753, Ph. 1346 ; Luc. Anach. 19 ; fig. Eschl. Eum. 137, Suppl. 810 ; Eur. H.f. 753.
Étym. contr. de προοίμιον.