φρόνημα

φρονηματίας

φρονηματιάω-ῶ
φρονηματίας, ου [ᾰᾱ] adj. m. :
1 qui a des sentiments élevés, généreux, noble, Xén. Ages. 1, 24 ||
2 hautain, orgueilleux, présomptueux, Arstt. Pol. 5, 11, 5 ; Lgn 9, 4.
Étym. φρόνημα.