φθινόπωρον

φθινύθω

φθίνυλλα
φθινύθω (seul. prés., impf. et impf. itér. [ῐῠ])
1 intr. dépérir, se consumer, se flétrir, Il. 2, 346 ; 17, 364 ; 21, 466 ; Od. 8, 530 ; 12, 131 ; 16, 145 ||
2 tr. faire dépérir, faire se consumer, perdre, acc. Od. 1, 250 ; 10, 485 ; 14, 95 ; 18, 204 ; Opp. C. 4, 186 ||
E Prés. Il. 2, 346 ; 6, 327 ; Od. 1, 250 ; A. Rh. 1, 683 ; Opp. H. 1, 587 ; Gal. 10, 426, etc. ; impf. poét. φθίνυθον, Il. 17, 364 ; impf. itér. 3 sg. φθινύθεσκε, Il. 1, 491 ; fut. Geop. 1, 12 dout.
Étym. φθίνω.