φυγαδεύω
φυγαδικόςφυγαδεύω (ao.
ἐφυγάδευσα, pf.
pass. πεφυγάδευμαι) [ῠᾰ]
1 tr. chasser, bannir, exiler, Xén. Hell. 2, 3, 42 ; 5, 4, 19 ;
ἐκ τῆς πόλεως, Dém. 1018, 10, de la cité ;
au pass. être banni, être exilé,
Xén. Hell.
2, 4, 14 ; DH.
14, 87 ; Plut.
M. 605b ; Luc. Macr. 8 ; οἱ πεφυγαδευμένοι,
Plut. Ant.
15, les bannis ||
2 intr. être un banni, un exilé, Hpc. 1201 fin ;
Pol. 10, 25,
1.
Étym.
φυγάς.