φυκιόεις

φυκίον

Φύκιον
φυκίον, ου (τὸ) [ῡ] c. φῦκος, sans idée de dimin. :
1 algue, Arstt. H.A. 6, 13 ; d’ord. au pl. Plat. Rsp. 611d ; Arstt. H.A. 8, 2, 18, etc. ; Thcr. Idyl. 7, 58 ||
2 fard, Luc. H. conscr. 8 ; Thém. 336c.
Étym. φῦκος.