Φύλακος

φυλακτέος

φυλακτήρ
φυλακτέος, α, ον, vb. de φυλάσσω, Soph. O.C. 1180 ; Eur. Andr. 63 ; au neutre, Eur. I.T. 620 ; Xén. Œc. 7, 36 ; Plat. Rsp. 416a, etc.