φωταγωγός

φωτεινός

φωτεμϐολέω-ῶ
φωτεινός, ή, όν, lumineux, Xén. Mem. 3, 10, 1 ; 4, 3, 4 ; Plut. M. 1110b ; fig. Plut. M. 9b ||
Cp. -ότερος, Plut. M. 9b ; Spt. Sir. 17, 25 ; sup. -ότατος, Sch.-Il. 1, 399.
Étym. φῶς.