πιδακώδης

πῖδαξ

πιδάω-ῶ
πῖδαξ, ακος (ἡ) [ῑᾰκ]
1 source, Il. 16, 825 ; Eur. Andr. 285 ; Anth. 6, 238, etc. ||
2 eau de source, Hdt. 4, 198.
Étym. p.-ê. pré-grec ; cf. πιδάω.