πιστικός

πιστικός, ή, όν, fidèle, Artém. 2, 32 (πιστός 1).

πιστικός, ή, όν, potable, d’où liquide : νάρδος πιστική, NT. Marc. 14, 3 ; Joh. 12, 3, sorte de nard liquide (πιστός 2).