πλουτέω-ῶ

1 être riche, Hés. O. 311 ; Hdt. 1, 32, etc. ; Att. etc. ; πλ. πλοῦτον ὑπερμεγέθη, Luc. Tim. 48, avoir une immense fortune ; τινος, Eschl. fr. 239 ; Xén. An. 7, 7, 28, etc. ; ou τινι, Eur. Hel. 756 ; Xén. Ath. 2, 11, être riche en qqe ch. ||

2 devenir riche, s’enrichir, Thgn. 663 ; Lys. 151, 4 ||