πλουτιστήριος

πλουτογηθής

πλουτοδότειρα
*πλουτο·γηθής, dor. πλουτογαθής, ής, ές [ᾱ] dont l’opulence réjouit, Eschl. Ch. 801.
Étym. πλοῦτος, γηθέω.