πλησιόχωρος

πλησισέληνος

πλησίστιος
πλησι·σέληνος, ος, ον [ῐ] qui est dans son plein, en parl. de la lune, P. Alex. Apot. 16, p. 33, l. 18 Boer.
Étym. πλήθω, σελήνη.