πλωτεύω

πλωτήρ

πλωτικός
πλωτήρ, ῆρος ()
1 navigateur, Ar. Eccl. 1087 ; Plat. Rsp. 489a ; en gén. tout homme de mer (rameur ou navigateur) Arstt. Pol. 3, 4, 2, etc. ||
2 nageur, Mus. 2.
Étym. πλώω.