πνικτός

πνίξ

πνῖξις
πνίξ, ιγός (ἡ) [ῑγ] étouffement, suffocation, Hpc. Aph. 1250, etc. ; Arét. Caus. m. acut. 2, 11 ; Diosc. 3, 52.
Étym. πνίγω.