πολεμοποιέω-ῶ

πολεμοποιός

πόλεμος
πολεμο·ποιός, ός, όν, qui excite une guerre, auteur d’une guerre, Arstt. Pol. 5, 11, 10 ; Plut. M. 321f, etc.
Étym. π. ποιέω.