πολεμηδόκος

πολεμήϊος

πολεμησείω
πολεμήϊος, η, ον, de guerre, qui concerne la guerre, Il. 2, 338 ; 7, 193, etc. ; Hés. Sc. 238 ; Hdt. 5, 111.
Étym. adj. ion. de πόλεμος.