πολιορκητικός

πολιορκία

πολιός
πολι·ορκία, ας (ἡ)
1 siège d’une ville, investissement, Hdt. 1, 81, 190 ; 5, 34 ; Thc. 2, 78 ; And. 10, 12, etc. ||
2 fig. obsession, tourment, Plut. Syll. 25 ||
E Ion. -ίη, Hdt. ll. cc.
Étym. πόλις, ἕρκος.