πολιτοκοπέω-ῶ

πολιτοκοπία

πολιτοφθόρος
πολιτοκοπία, ας (ἡ) [ῑτ] action de capter la faveur de ses concitoyens, Com. (Com. Att. fr. 1, 794 Kock).
Étym. v. le préc.