πολυανώδυνος

πολυάνωρ

πολυάρατος
πολυ·άνωρ, ορος (ὁ, ἡ) [ᾱ]
1 très fréquenté, Eur. I.T. 1282 ; populeux, Ar. Av. 1313 ||
2 qui a eu plusieurs époux, Eschl. Ag. 62.
Étym. π. ἀνήρ.