πολύϐοτρυς

πολύϐουλος

πολυϐούτης
πολύ·ϐουλος, ος, ον [ῠ] très prudent, très sage, Il. 5, 260 ; Od. 16, 282 ; Pd. I. 4, 122 (3, 90).
Étym. π. βουλή.