πολυπτόητος
πολυπτοίητοςπολυ·πτόητος, ος,
ον :
I pass. :
1 plein d’effroi, très
craintif, Plut. M. 44c ||
2 inquiet, soupçonneux,
Anth. 5, 290
||
II act. très effrayant, en parl.
d’une mer agitée, Anth.
7, 624 ||
E Ion. πολυπτοίητος,
Anth. ll.
cc.
Étym.
π. πτοέω.