πολυτάρακτος

πολυταρϐής

πολυτειρής
πολυ·ταρϐής, ής, ές [ῠ]
1 pass. rempli d’effroi, Anth. 9, 816 ||
2 act. qui cause un grand effroi, terrible, Nonn. D. 43, 360.
Étym. π. τάρϐος.