πολυτειρής

πολυτεκνέω-ῶ

πολυτεκνία
πολυτεκνέω-ῶ [ῠ] avoir un grand nombre d’enfants, Arstt. Pol. 2, 10, 9 ; Str. 279 ; Plut. M. 278b.
Étym. πολύτεκνος.