πολύτεκνος

πολυτέλεια

πολυτελεύομαι
πολυτέλεια, ας () []
1 grande dépense, d’où magnificence (d’un vêtement), Xén. Lac. 7, 3 ||
2 p. suite, en mauv. part, dépenses insensées, p. opp. à εὐτέλεια, Hdt. 2, 87 ; Thc. 6, 12 ; Xén. Mem. 1, 6, 10 ; Pol. 13, 1, 1, etc. ||
E Ion. πολυτεληΐη, Hdt. l. c.
Étym. πολυτελής.