πολυτέλεια
πολυτελεύομαιπολυτέλεια, ας
(ἡ) [ῠ]
1 grande dépense,
d’où magnificence (d’un vêtement),
Xén. Lac.
7, 3 ||
2 p.
suite, en mauv. part, dépenses
insensées, p. opp. à εὐτέλεια, Hdt. 2, 87 ; Thc. 6, 12 ; Xén. Mem. 1, 6, 10 ;
Pol. 13, 1, 1,
etc. ||
E Ion. πολυτεληΐη,
Hdt. l.
c.
Étym.
πολυτελής.