πότμος

πότνα

πότνια
πότνα [ᾰ] c. le suiv. seul. nom. et voc. sg. Od. 5, 215 ; 13, 391 ; Hh. Cer. 118 ; Eur. Bacch. 370, etc. ; Thcr. Idyl. 2, 69 ; acc. πότναν, Thcr. Idyl. 15, 14, corrigé en πότνιαν.