πότος

ποτός

ποτόσδω
ποτός, ή, όν :
I adj. qu’on boit, bu, Eur. Hipp. 516 ; Thc. 6, 100 ; joint à ἐδανός, Eschl. Ag. 1408 ||
II subst. τὸ ποτόν :
1 boisson, en gén. Od. 2, 341 ; Hdt. 2, 121 ; au plur. Hdt. 5, 54 ; Xén. An. 2, 3, 27 ; joint à σίτια, Plat. Prot. 334a, à βρωτά, Eur. Suppl. 1110 ; particul. vin, Il. 1, 470, etc. ; Eschl. Pers. 615, etc. ||
2 p. ext. eau potable, Eschl. Ag. 1157, etc. ; Soph. Ph. 21, etc. ; Thcr. Idyl. 13, 46.
Étym. πίνω.