πρέσϐειρα

πρέσϐευμα

πρεσϐεύς
πρέσϐευμα, ατος (τὸ)
1 c. πρέσϐευσις, Eur. Suppl. 173 ||
2 au plur. collect. membres d’une ambassade, ambassade, Plut. Tim. 9, M. 541e.