προαπόπτωτος

προαπορέω-ῶ

προαπορρίπτω
προ·απορέω-ῶ (pf. pass. part. προηπορημένος) [ᾰ] douter ou hésiter d’abord, Arstt. Metaph. 2, 1, 3, etc. ; An. post. 2, 19, 1 ; au pass. Arstt. Phys. 4, 1, 2 ||
Moy. m. sign. Plat. Tim. 49b.