προϐαταία

προϐατεία

προϐάτειος
προϐατεία, ας (ἡ) [ϐᾰ]
1 action de garder des brebis, profession de berger, Plut. Sol. 33, Popl. 11, etc. ||
2 fortune consistant en troupeaux, en bétail, Str. 546 ; El. N.A. 4, 32, etc.
Étym. προϐατεύω.