προκαλίζομαι
προκαλινδέω-ῶπρο·καλίζομαι (seul.
prés. et impf.) [ᾰ] provoquer, acc.
Il. 5, 807 ;
χερσί, Od.
18, 20, à un combat ; avec l’inf. μαχέσασθαι,
etc. Il.
3, 19, etc. ;
Od. 8, 228, à
combattre, etc. ||
E Prés. impér. 2 sg. épq. προκαλίζεο, Od. 18, 20 ; impf. 3 sg. épq.
προκαλίζετο, Il.
3, 19 ; 4,
389 ; 5, 807 ; Od. 8, 228.
Étym.
π. καλέω.