προσχέω
πρόσχημαπροσχέω (f.
προσχεῶ, ao.
προσέχεα, etc.)
répandre sur, dat. Luc. Sacr. 9 ; Arét. Caus. m. diut. 2, 3 ||
Moy.
1 intr. répandre de l’eau sur soi, s’arroser,
Hpc. 683, 7
||
2 tr. répandre sur (qqn) Arstt. Somn. 3, 21, etc. ||
E Fut. 2 sg. προσχεεῖς,
Spt. Ex.
29, 16 ; 3 pl.
προσχεοῦσι, Spt.
Lev. 1,
5.